Vazgeçmeyen Küçük Kahraman: Sincabın Çukurdan Çıkış Hikayesi

Bir grup sincap, sonbaharın serin bir gününde ormanda gezinirken, gruptan ikisi ansızın önlerine çıkan geniş bir çukura düştüler. Diğer sincaplar hemen çukurun etrafına toplandı ve içerideki iki sincabın zor durumda olduğunu görerek, onlara çukurdan çıkamayacaklarını bağırarak söylediler.

Düşen sincaplar yukarıdan bağıranları dinlemediler ve çıkmak için elinden geleni yaptılar. Fakat bir süre sonra sincaplardan biri yukarıdaki arkadaşlarını dinleyip çabalamayı bırakarak çukurun dibinde çamura saplandı.

Çırpınan sincap ise arkadaşlarının “İmkansız!” ve “Vazgeç!” nidalarına rağmen, durmadan sıçramaya devam etti. Zamanla, her bir sıçrayış onu biraz daha yukarı taşıdı ve sonunda, tüm gücünü toplayarak çukurun kenarına sıçradı ve dışarı çıktı.

Dışarıdaki sincaplar, şaşkınlık içinde, ona nasıl başardığını sordular. Sincap, sevinçle “Efendim, ne dediğinizi duyamıyorum. Ben işitme engelliyim!” dedi ve kulağını işaret etti.

Gerçekten işitme engelli olan bu sincap, diğerlerinin olumsuz ve yıkıcı sözlerini duyamamış, bu yüzden umudunu kaybetmemiş ve yılmadan çabalamıştı. Ve sonunda da başarmıştı.